Wat oordelen christenen soms onbarmhartig over hun broeders en -zusters. Ze weten vaak precies hoe men behoort te denken, te geloven en doen, en o wee, als iemand iets doet, zegt of gelooft wat daarbuiten valt. Dan is het soms direct over en uit. Veroordeeld. Afgeschreven.
Is dit een houding die gelovigen past? We zijn geroepen te strijden voor de waarheid, ja zelfs te strijden tot het uiterste voor het geloof dat eenmaal de heiligen is overgeleverd (Judas:3). Wat de leer betreft, moeten we waakzaam en alert zijn en zijn we geroepen de werken van de duisternis te ontmaskeren.
Naar onze medemens toe past ons echter grote bescheidenheid. Als we beseffen dat de Here ons genadig is geweest, dan laten we het wel uit ons hoofd onszelf boven anderen te verheffen.
Durven mensen met hun noden bij ons te komen, omdat ze weten dat wij met ontferming over hen bewogen zijn en niet direct klaarstaan om hen te veroordelen? Durven mensen die gestruikeld zijn, bij ons aan te kloppen, omdat ze weten dat wij zullen helpen hen weer op te richten?
Het risico van zo’n open houding naar struikelende en gestruikelde medegelovigen is wel dat we hun zonden goed gaan praten. We kunnen zo begaan zijn met hun lot, dat het ons niet meer lukt onderscheid te blijven maken tussen zonde en zondaar. God is immers liefde, houden we onszelf en hen voor. Dat is ook zo – gelukkig wel – maar laten we Zijn liefde niet uitspelen tegen Zijn rechtvaardigheid en Zijn heiligheid. Hij kan de zonde niet gedogen.
Denk eens aan de Here Jezus. Juist Hij trok Zich het lot aan van mensen die door de samenleving met de nek werden aangekeken vanwege hun daden. Een ontmoeting met Hem veranderde hun levens. Hij accepteerde hen voor honderd procent als mens, maar ze wisten absoluut zeker dat ze radicaal moesten breken met hun zondige leven.
De een is misschien gestruikeld op seksueel gebied, een ander op religieus terrein, weer een ander in materieel opzicht.
1 Corinthe 6:10 spreekt over afgodendienaars, overspelers, schandknapen, mannen die met mannen slapen, dieven, hebzuchtigen, dronkaards, lasteraars en rovers. En het kost niet veel moeite om deze lijst nog langer te maken. Zij zullen het Koninkrijk van God niet beërven, waarschuwt Paulus.
Maar daar stopt het niet. De Here wil hen redden. Of wij dat nu leuk vinden of niet. Lees maar: ‘Sommigen van u zijn dat wel geweest, maar u bent schoongewassen, maar u bent geheiligd, maar u bent gerechtvaardigd, in de naam van de Here Jezus en door de Geest van onze God.’
Wat een genade! Wat een wonder! Daarom roept God ons op met ontferming bewogen te zijn over mensen, medegelovigen wellicht, die gestruikeld zijn. Wie volhardt in zijn zonden, zal het Koninkrijk niet beërven, maar wie zich laat afwassen, heiligen en rechtvaardigen door de Here Jezus Christus, is gered.
Wie deze genade van God in zijn of haar eigen leven ervaren heeft, zal milder worden. Schieten wij niet vaak te kort in het betonen van genade aan anderen, of ze nu gelovig zijn of niet? Veroordelen wij niet te snel?
Zijn wij meer dan struikelende pelgrims, op weg naar de eeuwigheid? Laten degenen die niet gestruikeld zijn, daar allereerst de Here voor danken en daarna om zich heen zien om anderen bij de hand te nemen, zodat ook zij weer verder kunnen lopen.
Zeker, de Here is zeer barmhartig en zeer genadig. Dat is heel goed nieuws voor ons allemaal. Misschien kijkt u neer op een medebroeder of –zuster die in uw ogen een zeer grote zondaar is. Laten we ons niet verheffen boven anderen en luisteren naar wat Paulus zegt: ‘Mij, de allerminste van alle heiligen, is deze genade gegeven, om onder de heidenen door het Evangelie de onnaspeurlijke rijkdom van Christus te verkondigen’ (Efeze 3:8).
Het spreekt mij altijd weer aan om in Mattheus 9 te lezen dat er van de Here Jezus staat dat Hij met ontferming bewogen was over de schare die Hem volgde. Mensen die op zoek waren naar tekenen en wonderen, die gebukt gingen onder alle regels die de religieuze leiders hun hadden opgelegd.
Het was Zijn verlangen dat ze Hem zouden leren kennen als hun Heiland, hun Verlosser. Het is mijn gebed: ‘Here, schenk ons Uw ontferming voor de mensen om ons heen.’
Dirk van Genderen
Geplaatst op vrijdag 14 oktober 2011 om 13:23
Zeer wijze woorden Dirk. Ik durf rustig te stellen dat ik mij zeker niet hoog verheven voel boven andere broeders en zusters want eens dwaalde ik ook. Eigenlijk als je er goed over nadenkt, is het haast niet voor te stellen dat alleen doordat Jezus door Zijn kruisdood alle zonden op zich genomen heeft wij voor eeuwig gered zijn. Een mens die in het vlees is en die bij wijze van spreken 3x zondags naar de kerk gaat zal dit niet kunnen bevatten want alleen geestelijk is dit te verstaan. Het feit dat we de Here kunnen loven en prijzen is het gevolg dat we van de duisternis in het Licht zijn gekomen.
Wat ik in alle bescheidenheid doe is bidden voor degene die dwalen. Ik denk aan de moslims maar ook aan de valse predikers die een imitatie evangelie verkondigen waarbij het Woord van God ontkracht wordt doordat er dingen aan toegevoegd worden of juist weggelaten. Er zijn er ook die denken een dialoog met islamieten te kunnen aangaan.
Laten wij met ontferming bewogen (met Gods ogen ) al die mensen die op de verkeerde weg zijn aanschouwen/bezien.
Wat een geweldig wonder dat die GENADE voor IEDEREEN is, ongeacht afkomst, huidskleur of religie.
Geplaatst op vrijdag 14 oktober 2011 om 16:53
Tja wat is volharden in de zonde? Er is een tijd geweest dat ik met de Heer erover een strijd had. Ieder mens kent vaak wel een zonde (of slechte gewoonte noemen we het liever) die maar niet over wil gaan.
De Heer had mij in deze tijd makkelijk kunnen wijzen op aangehaalde tekst uit 1 Cor 6. Maar dat heeft Hij niet gedaan. Ik kende deze tekst daarvoor ook wel. Hij wees me wel in deze worsteling op de tekst : Wie naar mij toekomt, zal ik geenszins uitwerpen.
Wie oprecht zich in strijd tot Jezus richt : Zoon van David, ontferm u over mij, arme zondaar, zal nooit worden afgewezen. Hoe hopeloos hij ook verstrikt in de zonde is. Maar vroeg of laat geven de meeste zondaars het op te geloven in deze waarheid. Ze zien zichzelf te hopeloos. Ze gaan verloren, niet vanwege hun zonde, maar vanwege ongeloof in Gods genade.
Andere kant is mensen die niet erkennen dat er zonde in hun leven is, dat is weer een ander verhaal. Die geloven Jezus ook niet nodig te hebben, al belijden ze zijn naam.
Hoe makkelijk is het niet om te denken: hoe heilig is heilig genoeg na je bekering? De wet komt via de achterdeur weer binnen, ook al spreken we over genade.
Vraag mensen niet primair naar hun zonden, vraag wie Jezus voor ze is. Zonder ontmoeting met Jezus en Hem beter leren kennen, ontsporen oproepen tot heiligheid snel. Wie kent de maat van zijn verborgen kwaad?
God zij dank IS het mogelijk heilig te leven, een nieuwe schepping te zijn. Maar in en door genade bewerkt. Genade is niet alleen vóór je bekering, maar ook erna.
Geplaatst op vrijdag 14 oktober 2011 om 19:03
Beste Dirk,
Ik was van plan om niet meer op deze website te schrijven, omdat ook hier zo meedogenloos geoordeeld werd over anderen. De traditionele kerken bijvoorbeeld zouden dood en krachteloos zijn, o.a. vanwege de dwalingen in die kerken en de seksuele uitspattingen in de Rooms Katholieke Kerk. Maar zijn de evangelische en vrije gemeenten zoveel beter? Daar krioelt het net zo goed van de dwalingen. En ook daar komen seksuele uitspattingen voor. (Ik heb toevallig een heel boek over dit laatste, dat mijns inziens slechts geschreven is als waarschuwing). En het enthousiasme in evangelische kringen is soms (niet altijd!) meer vleselijk dan geestelijk. Men is in staat om “Amen Halleluja!” te roepen en dezelfde dag nog onverschillig aan een ander voorbij te lopen, die in grote nood is.
Natuurlijk zijn er ook Evangelischen die behoren tot Gods geliefde kinderen. Maar dat geldt net zo goed voor de mensen uit de traditionele kerken. En in die traditionele kerken is men vaak weer veel te veroordelend naar de Evangelischen toe.
Maar in het licht van Gods vlekkeloze heiligheid kunnen we geen van allen voor Hem bestaan, als Hij ons niet aan zou zien in Zijn geliefde Zoon!
Vaak moet ik denken aan het mooie lied:
God enkel Licht,
voor Wiens gezicht,
niets zuiver wordt bevonden,
ziet ons bevlekt,
met schuld bedekt,
misvormd door duizend zonden!
Ja, zelfs Gods geliefde kinderen zijn nog misvormd door duizenden zonden. Waarom zouden we dan nog gaan oordelen over andere Christenen of andere kerken? We hebben dan al meer dan genoeg aan onszelf!
Wel kunnen we constateren, dat de Christenen in het Vrije Westen (over het gemiddelde) op geen stukken na zijn zoals ze zouden moeten zijn.
Ik was dus van plan om niet meer te reageren, omdat ik teleurgesteld was over al dat geoordeel. Maar juist het nieuwe onderwerp “Met ontferming bewogen” spreekt me weer zo aan, dat ik toch weer reageer. Wat is er ook onder Christenen veel gebrek aan ontferming! Wat kunnen zij elkaar keihard laten vallen! Soms wil men niet eens aan een gesprek beginnen met iemand van een andere denominatie. Maar het komt ook voor, dat men eerst een tijd aangenaam met een ander omgaat, en dat men die ander dan ineens keihard afstoot omwille van iets onbelangrijks. En dan zegt men er soms ook nog vroom bij dat de Heilige Geest heeft bevolen om het contact met die ander te verbreken. Gruwelijk dat men zo de Naam van God misbruikt. Het neigt gewoon naar godsdienstwaanzin. De Heilige Geest wil juist muren tussen kerken onderling en tussen Christenen onderling afbreken!
Maar ik vind het zo geweldig, dat onze Heiland totaal anders was (en nog steeds is!). Hij sprak: “Wie tot Mij komt zal ik geenszins uitwerpen!” En Hij maakte het ook waar, door om te gaan met hoeren en tollenaren. En toen een Farizeeër Hem een keer uitnodigde, zei Hij ook “ja”. Juist door al deze dingen heb ik onze Heiland zo lief gekregen!
Geplaatst op vrijdag 14 oktober 2011 om 22:15
Beste Dirk
Helemaal mee eens wat je schrijft.
Wellicht vergis ik mij, maar bespeur ik bij u ook een verandering, vergeleken, zeg maar, met een paar jaar geleden.
Bij mij is dat wel het geval. En daar bedoel ik niet mee de schrift, het evangelie wat in de bijbel staat. Waar wij, denk ik… samen over eens zijn dat het van begin tot het einde de waarheid is.
U was vroeger wat stelliger in uw uitspraken. Zoals u nu schrijft, om maar te beginnen met de kop van u artikel, MET ONTFERMING BEWOGEN.
En het artikel zelf.
Het geloof is proces waar in je moet groeien, waardoor je de zonde’s steeds meer herkent. En daardoor kom je dichter tot volmaaktheid (JEZUS).
U hoeft hier niet op te reageren, maar het zal wel mooi zijn.
Beste Robbert,
Jezus sluit niemand uit, ook geen islamiet. Velen zijn al tot geloof gekomen in de Here Jezus.
Wij en zij denken… lijkt mij niet echt christelijk.
Vr gr Rene Postma.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 9:57
Beste René dat schreef ik al: “Wat een geweldig wonder dat die GENADE voor IEDEREEN is, ongeacht afkomst, huidskleur of religie”.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 13:06
Beste Dirk,
Ik vind dit een ontzettend moeilijk onderwerp. Aan de ene kant zijn we allemaal zondaren en moeten we ons bewust zijn van onze ‘staat’ voordat we gered waren. Of toen we net tot bekering kwamen. Toen leiden wij ook geen geheiligd leven. En ook nu schort er nog veel aan, al mag je door genade wel groei zien, dankzij Jezus.
Aan de andere kant denk ik dat het juist liefde is als je mensen op hun zonden wijst. Het doel daarvan is immers dat ze tot inkeer en tot geestelijke groei komen ? Het is juist liefdeloos als je mensen maar in de waan laat dat het er niet toe doet hoe ze leven. We zijn toch gered. Stel dat ze er dan na dit leven pas achter komen dat het er wel toe doet. Dan is het misschien te laat.
Maar ik denk dat ook het wijzen op zonden in andermans leven, zonder dat daar een liefdeloze houding achter zit, vaak wordt opgevat als bemoeizucht en veroordelen. Dat komt door de tijdgeest waarin we leven. We moeten elkaar immers in zijn/haar waarde laten ?
Voor alle duidelijkheid, ik zeg niet dat men de tucht nooit wordt misbruikt om andere mensen te veroordelen en zichzelf te verheffen boven de ander. Maar ik heb ook bewondering voor de mensen die in deze tijd hun nek nog durven uitsteken en zonden durven te benoemen. Want die mensen weten ook dat het hun vaak niet in dank wordt afgenomen en dat je er geen vrienden mee maakt. Het gaat hun alleen om de opbouw van de ander en de eer van JEZUS’ Naam.
Groet,
C. van Barneveld
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 15:57
Beste Dirk,
Soms is het goed te bedenken wat wij waren in de handen van
satan en wat wij nu zijn vrijgekocht door Jezus’ bloed.
Groeten van San
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 16:55
Bedankt Dirk, voor dit commentaar, het is me uit het hart gegrepen.
En Piet, je hebt precies onder woorden gebracht hoe ik het ook voel. Toen ik
dat mooie lied las, moest ik denken aan een ander couplet van datzelfde lied:
Heer, waar dan heen?
tot U alleen!
Gij zult ons niet verstoten.
Uw eigen Zoon
heeft tot uw troon
de weg ons weer ontsloten.
Het is zo´n troost altijd bij Hem terecht te kunnen!
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 17:20
De Koptische kerk “demonstreerde” vanmiddag op het Museumplein. Een heerlijke, zonnige dag – met veel Amsterdammers op de terrasjes.
Een plechtige samenkomst was het, een eredienst. Met ontferming bewogen (!) zagen wij die bonte mengelmoes van culturen, met toch voor ieder slechts één weg om te gaan.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 18:52
Beste Dirk,
Ik denk dat verschil van inzicht tussen christenen ontstaat door zonde, maar ook door verschillen in opleiding en milieu. Zonde kan de oorzaak zijn als sommige christenen lui zijn en geen moeite doen te bidden en de Bijbel te bestuderen, maar wel hun oordeel over van alles en nog wat klaar hebben.
Er kan ook sprake zijn van verschil in opleiding. Neem bijvoorbeeld de hoofdbedekking van de vrouw tijdens het bidden. Als je de Bijbel leest en niet in staat bent achtergrondverhalen te begrjipen zul je al snel oordelen dat vrouwen die met onbedekt hoofd bidden fout bezig zijn. Zo kan er ook verwijdering ontstaan tussen voor en tegenstanders van de hoed in de kerk. Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat er geen voorstanders zijn van de hoed in de kerk die wel die achtergronden kunnen beoordelen.
De strijd tussen christenen over van alles en nog wat zal op deze aarde voort blijven duren door de gebrokenheid. Christenen die lui zijn moeten daarop worden aangesproken.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 19:21
Beste Dirk,
Dank je wel voor je wijze woorden, want pas maakte ik het mee tijdens een bijeenkomst van ouders, waarvan “het kind gescheiden is”…….. Oma’s en opa’s zaten er bij te huilen over wat ze meemaken met de commentaren van zogenaamde “vrienden”……. Johannes wist het in zijn brieven overduidelijk te stellen, dat wie zijn broer of zuster niet lief heeft, is in duisternis…..Jezus gaf vlak voor zijn hemelvaart één belofte en één opdracht aan ons. We lezen dat in Handelingen 1: 8!! De belofte was de kracht van de “Heilige Geest” en de enige opdracht was: “Getuig van Mij”……. Wie Jezus Christus niet kent, kan ook niet van Hem getuigen. Met mijn 75 jaar ben ik gelukkig milder geworden, maar wat Jezus Christus betreft, sta ik, waarvoor ik sta en wijk daar geen duimbreed van af. Discussiëren doe ik niet meer. Als iemand het niet met mij eens is (komt echt heel veel voor), dan vertel ik wat ik geloof, namelijk wat Jezus voor is en blijft en wat die ander er mee doet, is verder zijn eigen verantwoording. Mensen neigen altijd naar “overtuigen”, en dan is “over”, dat is te veel! Het werpt geen vrucht af. De opdracht is “getuigen” en daar is geen discussie over mogelijk.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 19:46
Dinette (nr. 8), bedankt voor de bemoedigende woorden!
C. van Barneveld (nr. 6), ik ben het van harte met u eens! Zelf heb ik het ook al zo vaak in mijn leven meegemaakt, dat men de zonde niet meer erg vindt. Maar de zonde verontreinigt de mens, verstoort de geestelijke gemeenschap tussen God en de mens, en kan bovendien als een vuur zijn, of als een kankergezwel, dat zich steeds verder uitbreidt. Kortom: Ronduit verwoestend!
Weliswaar houdt God Zijn kinderen vast, opdat ze niet voor eeuwig verloren gaan, maar niettemin kunnen zij nog vreselijk ontsporen. Dit zien wij bijvoorbeeld bij David, die de vrouw van een ander nam, en die ander de dood injaagde.
De zonde moet daarom bestraft worden. En soms moeten zonden ook in het openbaar genoemd worden, opdat ook anderen leren hoe het niet moet.
Waar ik voor wilde waarschuwen is het liefdeloos en vaak ook onzuiver VERoordelen. Men stelt dan dat een bepaald deel van de kerken en gemeenten op aarde helemaal niet deugt, terwijl God ook daar Zijn geliefde kinderen heeft, en werkt met Zijn Heilige Geest. In de tweede plaats worden soms individuele gelovigen, die God liefhebben en dienen met hun gehele hart en hun gehele ziel, door anderen geminacht en verworpen.
Maar ik vermoed, meneer of mevrouw Van Barneveld, dat wij aardig op één lijn zitten!
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 21:25
Wanneer Jezus zegt dat wij niet moeten oordelen, zijn er twee elementen die bij me te binnen schieten al zijn er vast meer te verzinnen.
Een: meestal zijn wij niet de aangewezen persoon om een oordeel of mening te geven. Oftewel: bemoeien we ons met dingen waar we niks mee te maken hebben of gewoon te weinig verstand van hebben (al beweren we van wel)
Twee: moeten we ons afvragen hoe wij willen dat anderen over ons oordelen wanneer wij zelf in een moeilijke situatie bepaalde keuzes maken. Dat zal ons mild en bescheiden maken om een mening te geven
Probeer maar ééns een dag of (als je durft) een week over niemand een kritisch oordeel over te hebben. Valt niet mee! Wij verschuilen ons te makkelijk achter bijbelteksten die oordelen wel lijken toe te staan maar diep doordenken over dit thema doen we zelden.
Bedenk het zo : beter een tijd niet oordelen, al mis je dan misschien een enkele keer dat een oordeel terecht zou zijn. Daar staat 99 keer tegenover dat je achteraf bedenkt: goed dat ik mijn mond hield/mild bleef.
Geplaatst op zaterdag 15 oktober 2011 om 21:46
Beste robbert.
Ik las de zin in uw reactie, om geen dialoog met de islamieten aan te gaan.
Wellicht is er een andere manier om ze tot… Jezus en het evangelie te benaderen.
Dat was de reden van het wij en zij denken.
Mijn verontschuldigingen hiervoor.
vr gr Rene
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 2:22
Er was eens een wijze broeder die mij diep in mijn hart raakte.
Hij zei. Het is goed om na te denken voordat je over een ander praat:
(1). Is het waar. (2). Is het nodig. (3). Is het opbouwend.
Ik ben hier vaak in tekort geschoten en mijn vaders advies was altijd:
O Heer zet een wachter op mijne lippen.
Opeens komen nu de woorden van Hebreeën 13:1 in mijn gedachten.
Blijf als broeders en zusters veel van elkaar houden.
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 11:41
Het is zelden dat ik de commentaren lees, heb alleen een lied in mijn hart:
Oh schuldloos Lam, Uw offerbloed, delgde onze schuld,
U droeg de zonden, en wij zijn genezen door Uw wonden,
U gaf aan ons het hoogste goed,
Koningen en Priesers zij wij, nu al,
U Heer, zij lof en eer gegeven!
Heer onze God, wij aanbidden U!
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 11:50
Beste Dirk,
Graag wik ik reageren op de tweede alinea.
Je schrijft hier dat we moeten strijden tot het uiterste voor het geloof. Ik geloof dat hier niet bedoeld wordt om te strijden maar om te BESCHERMEN datgene wat God door Jezus 2011 jaar geleden voor ons heeft gedaan. Strijden heeft te maken met werken/gedachten van onze kant, maar God wil dat wij positief reageren op Zijn Genade.
We lezen dit in Efeziërs 2 vers 8 en 9
Door zijn Genade bent u nu immers gered, dankzij uw Geloof. Maar dat dankt u niet aan uzelf; het is een geschenk van God, en dit is geen gevolg van uw daden, dus niemand kan zich erop laten voorstaan.
Hieruit kunnen we leren dat het in balans moet zijn. GENADE EN GELOOF Mooi he!!
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 13:36
Bedankt broer voor je duidelijke schrijven, we genieten en leren er elke keer weer van.
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 13:44
Hartelijk bedankt, wij konden wel wat ontferming gebruiken na een donderpreek over gescheiden mensen, vorige week zondag. Gelukkig was er ‘s avonds een preek over ‘Er is niemand die goed doet, zelfs niet een’. Dan past ons alleen maar ootmoed en ontferming.
Met Vr. Br. Groet, G. Hoogkamp
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 14:04
We hebben een tijd gekend dat de Politie weinig te doen had omdat de kerk die functie had. De kerk zag toe op overspel, huiselijk geweld, dronkenschap e.d. met als verschrikkelijk vooruitzicht dat iemand voor een bepaalde tijd de toegang tot de kerk werd ontzegd. Dat stond gelijk met sociale uitsluiting. Men keek dus wel uit. Echtscheiding kwam niet voor. Waar moest een moeder met kinderen van leven? En wat te denken van de schande? De sociale controle en het nabuurschap zorgde ervoor dat iedereen alles van iedereen wist. ‘s Avonds kwam men bij elkaar over de vloer (buurten). Er was geen T.V. Nu gebeurt er heel veel achter de netjes geverfde voordeur. Kerkmensen leven hetzelfde als onkerkelijken. We maken verre reizen, we hebben internet, we kijken TV. Wie van ons is in staat om net als Job een verbond met zijn ogen te sluiten??
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 14:12
Beste Dirk, een goed gefundeerde bijbels onderbouwde visie !
Tot aanvulling: Jezus heeft Johannessen, Petrussen en Paulussen, enz tot Zijn volgelingen! Zij gingen en gaan ook vandaag, allen met hun karakter, maar door ontferming bewogen getuigen van de grote daden van God in Jezus Christus. Johannes vaak genoemd de apostel der liefde, benaderde de mensen anders dan Petrus, de man van het hart op de tong, of Paulus, de geroepen leraar. Maar allen hadden ze wel hetzelfde doel. Juist in het verleden hebben vele Petrussen en Paulussen, vooral op de kansel het aflaten weten, want met Reformatorisch Orthodoxe verkondiging lag je niet goed in de markt, was je niet geliefd! Vandaar kon in ons zgn christelijk land vele goddeloze wetten als eerste gelegaliseerd worden in de wereld. Velen kennen vandaag het verschil niet tussen beoordelen en veroordelen, Uw rede is hard zeiden de Farizeeers en Schriftgeleerden tegen Jezus. Zij zeiden niet, het is ons nu wel duidelijk, hartelijk bedankt ! Met Liefde en ontferming voor en door Jezus bewogen zijn de woorden voor vele harten nog steeds hard, want zonde bij naam noemen is voor velen al zgn veroordelend, vanwege een verhardend hart !
Ga zo door Dirk, en bedankt !
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 18:03
Beste Dirk en broers en zussen,
We zijn geneigd om te (ver)oordelen en doen onze medemensen daardoor vaak onbedoeld veel pijn. Maar we mogen liefdevol terechtwijzen en voor elkaar bidden. Gebed vermag veel en God is de enige die kan herstellen wat fout was.
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 18:36
Philip Keller schreef eens een boek ‘Hoe een Herder Psalm 23 ziet’. Je ziet soms hoe de sterkere, ‘bokkige’ en eigenwijze schapen de zwakkeren met de ellebogen aan de kant schuiven om zelfs het beste voedsel te kunnen krijgen. Helaas is dat een realiteit in de gemeente. Er zijn zat christenen die door het ‘bully’ of ‘pest’ gedrag van ‘broeders en/of zusters’ gewoon de kerk uit zijn gevlucht. Hoe triest, en ook hoe boosaardig!
Ezechiël 34:1-6: ‘Het woord des HEREN kwam tot mij: Mensenkind, profeteer tegen de herders van Israël, profeteer en zeg tot hen, tot die herders: zo zegt de Here HERE: wee de herders van Israël, die zichzelf weiden! Moeten de herders niet de schapen weiden? Het vet eet gij, met de wol kleedt gij u, het gemeste slacht gij, maar de schapen weidt gij niet; zwakke versterkt gij niet, zieke geneest gij niet, gewonde verbindt gij niet, afgedwaalde haalt gij niet terug, verlorene zoekt gij niet, maar gij heerst over hen met hardheid en geweldenarij. Zij raken verstrooid, omdat er geen herder is, en worden tot voedsel voor al het gedierte des velds; zo raken zij verstrooid. Mijn schapen dwalen rond op alle bergen en op elke hoge heuvel; over de gehele aarde zijn mijn schapen verstrooid zonder dat er iemand is die naar hen vraagt of ze zoekt.’
Niet lang gelden sprak ik ook nog zo iemand. Dan pas weet je hoe een echte Goede Herder zich soms kan voelen. Dan ontdek je dat juist het dieper doorleefde ‘herderswerk’ zich buiten de kudde afspeelt. Daar is de pijn, daar is de verwerping. Het zijn de driehonderd van David, de verschoppelingen, zij weten wat het is om buitengesloten te zijn. De Here is HUN Herder.
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 18:43
Beste Dirk,
Wij moeten strijden tegen boze geesten. Die willen ons geloof
schipbreuk doen lijden. Daarom moeten wij tot het uiterste
strijden voor ons geloof omdat valse leringen welig zullen
tieren in de eindtijd die al heel ver gevorderd is.
Groeten van San
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 21:13
Met innerlijke ontferming bewogen… als ik deze woorden lees denk ik aan Yeshua, de Heere Jezus, de Goede Herder.
shalom,
Aliyah
Geplaatst op zondag 16 oktober 2011 om 21:49
Beste René. Het beste wat we voor die moslims kunnen doen, is hen wijzen op Jezus. Het probleem is alleen dat als je zegt dat Hij Gods Zoon is dit als Godslastering wordt opgevat. Ik heb met heel veel moslims gesproken en zolang je allah gelijk stelt met de Here God is er veel begrip. Ze vinden het super dat ik in God geloof waar ze zelf ook in zeggen te geloven. In dat stadium zijn er heel veel overeenkomsten. Ze kennen ook Adam en Eva (frappant is dat het Turkse woord voor ‘man’ adam is) en ze kennen Ibrahim (Abraham) en zo zijn er nog veel meer herkenningspunten. De moslims staan zelfs beschreven in het Oude Testament (kijk naar Ismaël).
Een dialoog met de moslims zou betekenen dat we de Here God op een lijn stellen met hun maangod allah. Er gaapt een brede en diepe kloof die alleen door het Kruis er over te leggen beslecht kan worden.
Geplaatst op maandag 17 oktober 2011 om 16:08
Beste Dirk,
In het vorige commentaar, was jouw oproep voor EENHEID onder de Christenen: Als Christenen hebben we elkaar steeds meer nodig.
Hierop was mijn samenvattende reactie:
Vooral in de PRAKTIJK zullen wij, in gezamenlijke EENHEID, frontsoldaten moeten zijn, voor Zijn Vredesrijk dat komende is, door ons Christen-zijn meer te laten zien en horen op welke plek dan ook. Wij hebben elkaar hard nodig. Vooral in deze spannende tijden.
Nu in dit commentaar: Met ontferming bewogen…….. Stel je (terecht) de THEORETISCHE verdeeldheid onder de Christenen aan de kaak. Maar vooral hoe mede-Christenen soms met harde WOORDEN, onbarmhartig geoordeeld en veroordeeld worden.
Dirk, zelf vind ik dit niet zo erg, want in 99% gaat het meestal over woordelijk verschil van mening over (voor mij onbelangrijke) bijbelcitaten uitleg, soms leer ik er nog wat van en wordt ook al eens gecorrigeerd, omdat ik niet zo’n bijbel-kenner ben.
Voor mij blijft het in PRAKTIJK brengen van ons Christen-zijn de belangrijkste opdracht en ik ben dankbaar voor de bemoedigende en troostvolle reacties, die mij sterken in mijn geloofs-uitvoering. Hub.
Geplaatst op maandag 17 oktober 2011 om 18:19
Beste Hub,
In deze tijd doen de vreemdste leringen de ronde. Het gaat gepaard
met allerlei wonderen en tekenen. Dat is misschien de leugen van deze
tijd. Mensen worden verleid en misleid door de beloften van genezing.
God kan altijd een wonder doen, maar Hij belooft ons dat nergens. Daarom
zijn visies die dat aanhangen van dat God te allen tijde zal genezen, mislei-
dend. Ipv met dergelijke zaken bezig te zijn, is jouw oproep tot dienstbetoon
aan onze naaste, in de kern ook wat Jezus deed. Hij is God/mens maar
Hij was als dienaar in ons midden. Kunnen wij dat bevatten?
Groeten van San
Geplaatst op maandag 17 oktober 2011 om 20:18
Hm, raar is dat… we gaan weer verder: ‘Ik vind dit’ en ‘ik vind dat’..
Valt niet alles weg als wij Hem, de Messias, gevonden hebben?
Hebben we het dan niet liever over ‘Oh, wat heerlijk, ik heb Hem ontmoet
en jij? Ben jij ook zo blij, voor eeuwig blij?’
Als ik aan Zijn borst lig ga ik toch niet kibbelen?
Als jij aankomt bij Hem hoe heerlijk is het dan als wij samen Hem vastgrijpen? Een vreugdedans doen telkens als de kring groter wordt?
Hoe heerlijk kan geloven dan zijn! Simpel liefhebben wie Hem liefheeft!
Hee! Luitjes, wat ben ik blij jullie te zien hier! Heerlijk, hè, te weten dat we aangekomen zijn bij Hem! Houdt Hem vast!
Warme zegengroeten!
Elly
Geplaatst op dinsdag 18 oktober 2011 om 6:07
Iemand schreef: “Het is niet zo belangrijk wat wij zeggen, maar dat wij het geloof handen en voeten geven door praktisch dienstbetoon.” En iemand anders schreef: “Geen woorden maar daden.” Natuurlijk zijn vrome woorden een aanfluiting, als wij er niet naar leven. Het belang van het daadwerkelijk leven als Christen heb ik reeds eerder benadrukt.
Maar wij vergissen ons als wij denken dat onze woorden niet belangrijk zijn. Als wij verkeerde dingen zeggen bedroeven wij Gods Geest. Christus zegt zelfs in Matt. 12: 37: “Want uit uw woorden zult gij gerechtvaardigd worden, en uit uw woorden zult gij veroordeeld worden.”
Stel even dat een jonge man een relatie heeft gekregen met een jonge vrouw, en dat hij tegen haar zegt: “Ik vind het belangrijk dat ik jou bloemen geef en een mooie ring, maar ik vind het niet belangrijk wat jij tegen mij zegt, en wat ik tegen jou zeg, en wat ik tegen anderen over jou zeg.” Zal ze daar blij mee zijn? Natuurlijk niet! Woorden en daden horen bij elkaar. Zowel de woorden als de daden moeten goed zijn!
God heeft ons Zijn Woord gegeven. Dit Woord moeten we in ons hart bewaren als de allergrootste schat! Ja, Christus Zelf wordt Het Woord genoemd! Natuurlijk moeten we de Bijbel niet gebruiken om broeders en zusters de grond in te trappen. Maar we mogen elkaar wel vermanen. (Hebr. 10: 25 en andere teksten). Allereerst echter moeten we zelf geestelijk opgebouwd worden door Gods Woord!
Maar dan is het onze opdracht om Gods Woord in deze wereld te verbreiden! En dat kan op vele manieren! Bijvoorbeeld:
1. In Zuid-Korea doet men het door brieven en/of Bijbels en/of Bijbelgedeelten per luchtballon naar Noord-Korea te brengen. (Natuurlijk moeten men dan even wachten tot de wind gunstig is!).
2. Iemand anders maakt een mooie website (eventueel in het Engels) die in tientallen landen bezocht wordt.
3. Een man in Australië deed het heel simpel. Tientallen jaren schreef hij overal “Eternity” op (dat is: Eeuwigheid). Hij deed dat bijvoorbeeld met een stok in het zand. Daarmee wilde hij de mensen tot nadenken brengen over hun eeuwige bestemming. En uiteindelijk werd hij in heel Australië bekend, omdat ook de media aandacht aan hem gingen besteden.
4. Weer anderen geven gewoon trouw geld aan de zending.
En wat doet u? Hebben we onze Heere en Heiland zo lief, dat we Hem overal bekend willen maken? En wat is het ons waard?
Als we ons gezamenlijk inzetten voor Gods eer en Koninkrijk gaan we ook anders kijken naar onze broeders en zusters. Zij worden dan onze geliefde medewerkers in een wereld vol duisternis, kilheid, liefdeloosheid en egoïsme! Ja, iedereen wordt dan kostbaar voor ons, ook degenen die geestelijk dood zijn, omdat we hen met heel ons hart de wateren des levens toewensen!
Geplaatst op zondag 23 oktober 2011 om 20:25
@ Robbert
Uiteraard heb je geijk, maar de methode werkt niet. Vertel een moslim nooit, wat hij moet geloven…….. Schreeuw uitsluitend van de daken, wat je zelf gelooft en dan “gebeurt er wat”…….. Ik maakte het mee dat een (vooraanstaande) bij mij zijn excuses aanbood, dat hij wat anders gelooft…. Dat mag hij dus doen….. Hij zal zelf moeten ontdekken wie Jezus Christus is. Onze opdracht is niet meer dan te “getuigen” van ons geloof en dat mis ik bij de meeste christenen. Christenen spreken graag “over” God….weinigen “met” God.